Anna Zaradny feat. Fennesz "RE : EM" EP (12", 45RPM)

Punktem wyjścia dla „RE : EM” jest koncepcja remixu jako praktyki kompozytorskiej, poszerzającej klasyczne znaczenie zabiegu dostosowania utworu do ram rytmicznych i estetycznych danego gatunku (np. radiowej piosenki do klubu techno) o zdecydowane i świadome operacje zmieniające formę i właściwości dźwiękowe materiału źródłowego. „STOP THE CHAOS” Zaradny i „NEW fet OLD” Fennesza operują odmiennymi, ale charakterystycznym dla ich twórczości narracją, naturą brzmieniową i rysem kompozytorskim. Z oryginałami łączą je jedynie urywki brzmień i fragmenty struktur, poddane wielu zabiegom formalnym i edycyjnym tworzą w pełni autonomiczne utwory.

Wątek reinterpretacji i zaburzenia procesu twórczego jako droga poszukiwania alternatywnych interpretacji historii muzyki pojawiał się w wielu pracach Anny Zaradny powstających na przecięciu sztuk wizualnych i dźwięku. Na przykład „Lekcja kastracji” (2010) to próba obnażenia kiczu męskiego sopranu w kulturze popularnej na przykładzie fragmentu opery Händla. „GEN IUS” (2014) analizuje pojęcia geniuszu w kulturze czerpiąc inspiację z filmu „Mozart” Milosa Formana.,„NAJSŁODSZY DŹWIĘK KRĄŻĄCEGO FIRMAMENTU” (2011) odnosi się do koncepcja duszy jako symfonii Hildegardy z Bingen. „PUNCTUS CONTRA PUNCTUM” (2014) przenosi technikę kompozycyjnego kontrapunktu do relacji pomiędzy obrazem i dźwiękiem. „Język Wenus” (2012) to symboliczne odwołanie do kompozytorki i pianistki Tekli Bądarzewskiej.Podobne wątki możemy znaleźć również w ostatnich projektach Chrstiana Fennesza – solowy album „Becś” (2014, Editios Mego) bazuje na samplach z symfonii Mahlera, a w najnowszym projekcie „AIrEffect” (2015) wspólnie z duetem Ozmotic próbuje przenieść język filmu „La Jetee” Chris Markera na obraz dźwiękowy.

W tym kontekście „RE : EM” jest skompilowaną i zmiksowaną na nowo wypowiedzią na temat istoty muzyki, poszukiwania jej nowych znaczeń poprzez zderzanie pozornie rozłącznych światów i koncepcji. W „STOP the CHAOS” grind-core Antigamy przerobiony w wielowarstwową, intensywną strukturę zapętlonych wokaliz i mikrotonalnych analogowych dźwięków tworząc wizję dronowego juke’a. W zbudowanym na podobnej zasadzie „NEW feat OLD” Zaradny rozmywa klasyczny industrialny hiphop (OLD) w spektralnej syntezie sampla wokalnego (NEW), która u Fennesza poddana granularnym operacjom (NEW) kończy w klasycznych surferskich pasażach (OLD). Wzajemnie się przenikające i kontrastujące kolejne motywy dźwiękowe i struktury kompozycyjne wspólnie tworzą spójną, intensywną podróż, pokazującą jak wiele odmiennych punktów słyszenia mogą przybrać te same dźwięki, jak formuła uważnego słuchania nie musi być domeną jedynie ortodoksyjnych wyznawców redukcjonistycznego paradygmatu  muzyki eksperymentalnej. (Daniel Brożek)